باشگاه چهار

باشگاه چهار ائتلافی از چهار سازنده کامیون های سنگین اروپایی بود: سویم ،ولو ، داف و ماگیروس دویتس که در سال 1974 در راستای کاهش هزینه ساخت کامیون های خود شکل گرفت . این ائتلاف چنان موثر بود که سازنده های خودرو های سنگین دیگر هم وادار به پیوستن به این اتحادیه به طورغیر مستقیم شدند. شرکت ایوکو در سال 1975 پس از ادغام برندهای کامیون فیات و کامیون لانچیا و او-ام ایتالیایی، یونیک فرانسوی و ماگیروس دویتس آلمانی پدید آمد. در سال 1978 سویم و برلیه توسط گروه رنو به صورت یک شرکت واحد به نام آر وی آی ( ماشینهای صنعتی رنو ) شکل گرفت. آر وی آی از سال 1979 تا 2001 با تصاحب سهام مدیرتی شرکت ماک آمریکا به طور موثر توانست در تصاحب بازار آمریکای شمالی فعالیت کند.شرکت داف با ادغام با شرکت لیلاند انگلیس در سال 1987 و در نهایت در سال 1991 به تملک کامل شرکت پاکار آمریکا در آمد. همکاری چهار شرکت اولیه حتی بعد از ادغام های سال های بعد نیز ادامه یافت و باعث اتحادهای بسیار بزرگتر “رنو-نیسان- ولو” در دهه 2000 میلادی شد. همکاری ایوکو و رنو-ولو بسیار نزدیکتر شد نمونه های رنو میدلاینر/ مکستر 1979-1999 با نمونه های اویکو سری 80و90و110و 130 بسیار مشهود است. حتی این شباهت بین اطاق های ماک سری سی-اس و رنو سری سی دهه80 و رنو شرپا که دماغدار هستند هم دیده می شود. این اتحادیه حتی تاثیر بسزایی در صنعت خودرو سازی ایران داشت. در نتیجه “شرکت سایپا دیزل” محصول غیر مستقیم این رویداد می باشد. شاید شکل نگرفتن یک شرکت واحد از ادغام سایپا دیزل و ایران خودرو دیزل که همکاری نزدیک با بنز را دارد یکی از دستاوردهای دیگراین باشگاه چهار می باشد.

نویسنده: رضا جلیلی تنها
لینک مطلب در لینکدین