فقط بودن یک مهندس/نوآور خوب کافی نیست

شرکت کیهان فنر کاوه
تاریخ:
بازه زمانی:
دسته ها:
نویسندگان:
مرتب سازی:
شامل عبارت:
عدم عبارت:

مطالب مرتبط

09

برکات پنهانی

03

اتحادیه جدید بین شرکتهای ولوو و ایسوزو

05

دوج

06

شرکت جدیدالتاسیس “استلانتیس ان.وی”

1716808436710

باشگاه چهار

در سال 1931 آقای هانس لدوینکا یک اشتباه معصومانه مرتکب شد که صنعت خودرو را به طرز چشمگیری تغییر داد. آخرین طرح او “تی77″ برای شرکت تاترا در جمهوری چکسلواکی در زمان خود انقلابی بود: آیرودینامیک ، موتور سوپاپ رو ، سیستم تعلیق کاملاً مستقل، محورهای رانش در عقب، موتورخنک کننده با هوا واقع در عقب (به جای جلو)، استفاده گسترده آلیاژ منیزیم سبک وزن در موتور / گیربکس / سیستم تعلیق / بدنه و ” کلاس سدان چهاردرب” کاملاً لوکس با حداکثر سرعت 150 کیلومتر در ساعت. آقای لدوینکا به اشتباه این طرح را به بهتربن دوستشان نشان داد و، دوستش به طرز بی رحمانه ای از طرح “تی77 ” کپی کرد و در سال 1936 آن را با نام فولکس واگن VW Type 1 (که به نام فولکس واگن قورباغه ای در ایران شناخته می شود) عرضه بازار کرد. بله !!! شما اسم آن شخص را درست حدس زدید!!! آن دوست کسی جز آقای فردیناند پورشه نمی باشد. وقتی فولکس‌واگن به بازار آمد،بسیارمدل خودروی موفقی شد و بلافاصله شرکت تاترا در اواخر سال 1936 از فولکس‌واگن شکایت کرد. شوربختانه برای تاترا زمانی که آلمان نازی در سال 1938 چکسلواکی را اشغال کرد روند دادگاه متوقف شد و شرکت تاترا به مالکیت نازی ها درآمد. در همان زمان، تاترا مجبور به توقف تولید تمام خودروهای سواری از جمله “تی77 “شد و فقط کامیون‌های نظامی مجوزتولید پیدا کردتد. پرونده دادگاه پس از جنگ جهانی دوم مجدداً باز شد و سرانجام در سال 1965 فولکس واگن در یک توافق خارج از دادگاه به شرکت تاترا 1 میلیون مارک آلمان غربی قرامت پرداخت کرد.
متأسفانه برای آقای هانس لدوینکا، او پس از جنگ به زندان افتاد و سرانجام در سال 1967 در مونیخ در فقر کامل درگذشت. اما دوستش پس از جنگ شروع به تولید نسخه اسپرت فولکس واگن قورباغه ای با نام تجاری پورشه کرد و همچنین سود کلانی از حق امتیازبرای تمام فولکس‌واگن ساخته شده از سال 1936 به بعد دریافت کرد.با وجود این، هیچ مدل پورشه و فولکس‌واگن قورباغه ای تا سال 2010 در کلاس خودرو سدان تولید نشد، می‌توان به قاطع گفت که پورشه پانامرا یک بازتولید مدرن از “تی77” پس ازمدت 80 سال است.

نتیجه اخلاقی از این داستان این است که:” فقط بودن یک مهندس/نوآور خوب” کافی نیست، باید بدانید که چگونه ایده‌های خود را ارائه/فروش/محافظت کنید، «ما» همه می‌توانیم در آینده یا یک «پورشه» باشیم یا یک «لدوینکا» !!! بستگی به اراده ما دارد.

نویسنده: رضا جلیلی
لینک مطلب در لینکدین